مهم‌ترین بندهای حقوقی در قراردادهای تجاری بین کشورها

موسسه حقوقی آرن با همکاری جمعی از فارغ التحصیلان تاسیس شد و تا امروز با هدف پذیرش وکیل ادامه دارد.

مهم‌ترین بندهای حقوقی در قراردادهای تجاری بین کشورها

مهم‌ترین بندهای حقوقی در قراردادهای تجاری بین کشورها

قراردادهای تجاری بین کشورها یکی از پیچیده‌ترین و مهمترین اسناد حقوقی است. این نوع قراردادها به دلیل تعامل با قوانین مختلف کشورها، فرهنگ‌ها و زبان‌های گوناگون به دقت بسیار بالایی در تنظیم و اجرا نیاز دارند. در ادامه این مقاله به مهم‌ترین بندهای حقوقی در قراردادهای تجاری بین کشورها خواهیم پرداخت.

1. تعریف طرفین قرارداد

ساده‌ترین و مهم‌ترین بند حقوقی در قراردادهای تجاری بین کشورها تعریف طرفین قرارداد است. در قرارداد باید دقیقاً مشخص شود که طرفین قرارداد چه کسانی هستند. اگر شرکت‌ها هستند، باید شماره ثبت، آدرس و حتی فرد مسئول برای امضا قید شود. این اطلاعات کمک می‌کند که در آینده اگر مشکلی پیش آمد، بتوانید پیگیری‌های لازم را انجام دهید. برای مثال اگر قراردادی با یک شرکت خارجی می‌بندید و شرکت تغییر نام می‌دهد یا محلش تغییر کند، اطلاعات دقیق اولیه می‌تواند از سردرگمی جلوگیری کند.

2. موضوع قرارداد

شاید این بخش ساده به نظر برسد، اما دقیقا مشخص کردن موضوع قرارداد از بروز بسیاری از مشکلات جلوگیری می‌کند. برای مثال اگر قرارداد برای خرید کالاست، باید نوع کالا، تعداد، کیفیت و حتی زمان تحویل مشخص شود. اگر موضوع قرارداد ارائه خدمات است، باید دقیقا توضیح داده شود که چه خدمتی ارائه می‌شود و چه استانداردهایی باید رعایت شود. این‌طور فرض کنید که شما به مغازه‌ای می‌روید و می‌خواهید چیزی بخرید. اگر دقیقا ندانید چه می‌خواهید، احتمال دارد چیزی به دست بیاورید که به درد شما نمی‌خورد. قرارداد هم همین‌طور است؛ باید به وضوح بنویسید که انتظار دارید چه چیزی تحویل بگیرید.

3. تعهدات طرفین

در این بند از قراردادهای تجاری بین کشورها، تعهدات هر طرف باید به وضوح مشخص شود. این تعهدات مانند نقشه راه است که نشان می‌دهد هر طرف چه وظایفی دارد. برای مثال اگر شما خریدار هستید، باید بدانید که چه زمانی پول را پرداخت کنید و چه زمانی کالا را دریافت خواهید کرد. از طرف دیگر، فروشنده هم باید بداند که کالا را در چه تاریخی و با چه مشخصاتی تحویل دهد. این شفافیت باعث می‌شود که هر دو طرف به تعهدات خود پایبند باشند و از سوءتفاهم‌ها جلوگیری شود.

4. مبلغ قرارداد و شرایط پرداخت

یکی از حساس‌ترین بخش قراردادهای تجاری بین کشورها، بحث پول است. همه چیز باید دقیقا مشخص شود؛ از مبلغ کل قرارداد گرفته تا نحوه و زمان پرداخت. اگر پرداخت‌ها به صورت اقساطی است، باید مشخص شود که هر قسط چه زمانی پرداخت می‌شود. همچنین در صورت تاخیر در پرداخت، باید جریمه‌ها و عواقب مشخص شوند.

5. مدت زمان قرارداد

هر قراردادی یک شروع و یک پایان دارد. باید به وضوح مشخص شود که قرارداد از چه تاریخی شروع می‌شود و تا چه تاریخی اعتبار دارد. اگر قرارداد امکان تمدید دارد، باید شرایط تمدید هم ذکر شود. این بند مثل تاریخ انقضای یک محصول است؛ اگر به آن توجه نکنید، ممکن است متوجه نشوید که قرارداد دیگر معتبر نیست. برای مثال اگر قرارداد شما تا پایان سال است، ولی شما هنوز انتظار دارید که طرف مقابل کاری انجام دهد، ممکن است دچار مشکل شوید.

6. شرایط فسخ قرارداد

گاهی ممکن است شرایطی پیش بیاید که یکی از طرفین بخواهد قرارداد را فسخ کند. برای جلوگیری از بروز اختلاف، باید در قرارداد مشخص شود که در چه شرایطی این کار ممکن است. برای مثال اگر یکی از طرفین به تعهدات خود عمل نکند، طرف دیگر می‌تواند قرارداد را فسخ کند. یا اگر شرایط فورس ماژور پیش بیاید (مانند بلایای طبیعی یا تغییرات قانونی شدید)، باید مشخص شود که هر طرف چه اقداماتی باید انجام دهد. این بند به شما کمک می‌کند تا در شرایط خاص، راهی قانونی برای خروج از قرارداد داشته باشید.

7. فورس ماژور (شرایط اضطراری)

فورس ماژور به شرایطی گفته می‌شود که خارج از کنترل طرفین است و اجرای قرارداد را غیرممکن می‌کند. برای مثال زلزله، سیل، یا جنگ. در این بند باید مشخص شود که اگر چنین شرایطی پیش آمد، چه اتفاقی برای قرارداد می‌افتد. آیا قرارداد متوقف می‌شود یا تمدید می‌شود؟ این بند مثل بیمه‌ای است که به شما اطمینان می‌دهد در شرایط خاص، قرارداد شما بی‌حساب و کتاب رها نمی‌شود.

8. حل اختلاف

همیشه احتمال بروز اختلاف وجود دارد، حتی اگر قرارداد به بهترین شکل نوشته شده باشد. این بند توضیح می‌دهد که اگر اختلافی پیش آمد، چگونه باید آن را حل کرد. برای مثال آیا باید ابتدا با مذاکره دوستانه شروع کنید؟ یا باید به داوری یا دادگاه مراجعه کنید؟ همچنین مشخص کنید که قوانین کدام کشور بر قرارداد حاکم است.

9.  قوانین حاکم و زبان قرارداد

این بند مشخص می‌کند که قرارداد تحت قوانین کدام کشور نوشته شده است و زبان رسمی آن چیست. اگر قرارداد به زبان‌های مختلف تنظیم می‌شود، باید ذکر شود که کدام نسخه معتبر است. این موضوع به جلوگیری از سوءتفاهم کمک می‌کند. برای مثال اگر قراردادی به انگلیسی و فارسی نوشته شود، باید مشخص کنید که در صورت اختلاف، کدام نسخه ملاک است.

10. پیوست‌ها و ضمایم

پیوست‌ها شامل اطلاعات اضافی یا جزئیات فنی هستند که به قرارداد ضمیمه می‌شوند. این اسناد باید به وضوح در متن قرارداد معرفی شوند و جزئی از آن محسوب شوند. این بند مانند دفترچه راهنمای یک دستگاه است که به شما کمک می‌کند همه چیز را بهتر درک کنید.

سخن پایانی

بدون شک یکی از پیچیده‌ترین قراردادها، قراردادهای تجاری بین کشورها است. با کمک مشاور حقوقی، دقت در ترجمه‌ها، و ثبت دقیق اسناد، می‌توانید از مشکلات احتمالی در این نوع قراردادها پیشگیری کنید. همچنین شفافیت در بندها، رعایت قوانین محلی و توجه به جزئیات از جمله عواملی است که موفقیت همکاری‌های تجاری شما را تضمین می‌کند. برای مشاوره حقوقی می‌توانید با تیم تخصصی امیر رابط تماس بگیرید؛ تیم ما آماده پاسخ گویی و راهنمایی شماست.

ارسال نظر

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

مقالات مرتبط