موسسه حقوقی آرن با همکاری جمعی از فارغ التحصیلان تاسیس شد و تا امروز با هدف پذیرش وکیل ادامه دارد.
حقایق و ملاحظات قانونی در داوری بین‌المللی از اهمیت زیادی برخوردار است زیرا کشورها قوانین مختلفی در زمینه داوری دارند که ممکن است بر روند و نتیجه داوری تأثیر بگذارد. به‌عنوان‌مثال، کشورها ممکن است الزامات خاصی برای اجرای احکام داوری داشته باشند و برخی از کشورها به‌ویژه در صورت مغایرت با قوانین عمومی خود، احکام داوری خارجی را به راحتی اجرا نمی‌کنند. بنابراین، آشنایی با قوانین و مقررات مربوطه، یکی از ضروریات برای موفقیت در داوری بین‌المللی است.
داوری بین‌المللی چیست؟
داوری بین‌المللی به معنای حل اختلافات میان دوطرف از کشورهای مختلف است. به جای اینکه این اختلافات را در دادگاه‌های داخلی یک کشور حل کنند، طرفین توافق می‌کنند که اختلافاتشان را از طریق داوری و بدون دخالت دادگاه‌های ملی حل و فصل کنند. این کار معمولا در مواقعی انجام می‌شود که طرفین به دلایل مختلف نمی‌خواهند در دادگاه‌های یک کشور خاص موضوع خود را پیگیری کنند.
مراحل داوری بین‌المللی
داوری بین‌المللی معمولا از چهار مرحله اصلی تشکیل می‌شود که در ادامه آن‌ها را با جزئیات بررسی می‌کنیم:
مراحله اول؛ توافق بر داوری
اولین قدم در هر فرآیند داوری، توافق طرفین است. این توافق باید قبل از بروز اختلاف صورت گیرد و معمولا در قراردادها یا توافق‌نامه‌های تجاری ذکر می‌شود. در این مرحله طرفین باید توافق کنند که در صورت هرگونه اختلافی که در آینده پیش آید، از طریق داوری حل و فصل خواهد شد. این بند داوری باید شامل جزئیاتی مانند نوع داوری و قوانین داوری باشد.
اگر طرفین پس از بروز اختلاف، بخواهند از داوری استفاده کنند، باید یک توافق اضافی برای شروع فرآیند داوری امضا کنند. این مرحله توافقی است که هر دو طرف را به انجام داوری متعهد می‌کند.
مرحله دوم؛ انتخاب داور
در مرحله بعد داروی بین‌المللی، طرفین باید داور یا داوران را انتخاب کنند. این مرحله بسیار مهم است زیرا دارو باید بی‌طرف و متخصص باشد تا همه عوامل بدون هیچ‌گونه چشم‌پوشی بررسی شود. معمولا طرفین یک داور انتخاب می‌کنند، اما در موارد پیچیده‌تر، ممکن است هیئت داوری شامل سه داور باشد که هر طرف یک داور را انتخاب کرده و این دو داور یک داور سوم را برای تصمیم‌گیری نهایی انتخاب می‌کنند.
اگر طرفین نتوانند به توافق برسند و داوران را انتخاب کنند، ممکن است نهاد داوری یا یک سازمان میانجیگری برای انتخاب داور وارد عمل شود.
مرحله سوم؛ ارائه مدارک و استدلال‌ها
پس از انتخاب داور، طرفین باید مدارک و دلایل خود را برای رسیدگی به داوری ارائه دهند. مدارکی مانند مستندات، قراردادها، شواهدها و سایر مدارکی است که می‌تواند در حل اختلاف کمک کند. هر طرف باید در مهلت مشخص شده مدارک خود را تحویل دهد تا داور بتواند بر اساس آن‌ها تصمیم‌گیری کند.
در این مرحله، داوران اجازه دارند تا از طرفین بخواهند تا توضیحات بیشتری ارائه دهند یا جلسات اضافی به صورت حضوری یا آنلاین برگزار کنند.
4. صدور رای داوری
پس از بررسی مدارک و استدلال‌ها، داور به نتیجه‌گیری می‌رسد و رای نهایی را صادر می‌کند. این رای باید به صورت مشخص و هم زمان به طرفین اعلام شود. همچنین دارو موظف است تا دلایل رای خود را به طور دقیق توضیح می‌دهد.
رای داوری معمولا الزامی است و طرفین باید آن را بپذیرند. در صورتی که یکی از طرفین تصمیم بگیرد که رای داوری را نپذیرد، می‌تواند از طریق مراجع قضائی درخواست بررسی مجدد یا لغو رای را بکند، اما این کار در عمل دشوار است.
قوانین حاکم بر داوری بین‌المللی
قوانین حاکم بر داوری بین‌المللی به این معناست که چگونه فرآیند داوری چگونه باید طی شود و دارو انتخاب شده چگونه رای خود را صادر کند. این قوانین شامل:
1. قانون حاکم بر قرارداد
این قانون تعیین می‌کند که اختلافات میان طرفین بر اساس چه قانونی حل و فصل شود. وقتی که دو طرف یک قرارداد بین‌المللی امضا می‌کنند، معمولاً در آن مشخص می‌شود که در صورت بروز اختلاف، کدام قوانین کشوری باید برای حل آن اعمال شود.
برای مثال ممکن است در یک قرارداد تجاری بین یک شرکت آمریکایی و یک شرکت فرانسوی، مشخص شود که در صورت بروز اختلاف، قوانین کدام کشور باید اعمال شود.
2. قانون حاکم بر فرآیند داوری
این قانون در داروی بین‌المللی نحوه انجام فرآیند داوری را تعیین می‌کند. در واقع قانون حاکم بر فرآیند داوری بیشتر به نحوه برگزاری داوری و نحوه تصمیم‌گیری داوران مربوط می‌شود. در بسیاری از موارد، این قوانین از طریق سازمان‌های داوری بین‌المللی مشخص می‌شوند.
یکی از معروف‌ترین سازمان‌های بین‌المللی سازمان ICC است که قوانین خاص خود را برای داوری‌های بین‌المللی دارد. این قوانین یک راهنمای برای داوران است که چگونه باید جلسات را برگزار کنند، چگونه مدارک را بررسی کنند و چگونه رای نهایی را صادر کنند. این قوانین معمولاً در قراردادها یا در توافقات بین طرفین به وضوح ذکر می‌شود. در صورتی که طرفین به توافق نرسند، ممکن است از قوانین عمومی مانند قوانین داوری کشورهای مختلف یا سازمان‌های داوری استفاده شود.
3. کنوانسیون‌ها و معاهدات بین‌المللی
در کنار قوانین ملی هر کشور، برخی معاهدات بین‌المللی نیز وجود دارند که بر داوری بین‌المللی تاثیر میگذارند. یکی از مهم‌ترین معاهدات، کنوانسیون نیویورک است که در سال 1958 به تصویب رسید. این کنوانسیون به کشورها اجازه می‌دهد تا آرا داوری بین‌المللی صادر شده در کشورهای دیگر را به رسمیت بشناسند و اجرا کنند. کنوانسیون نیویورک به این معناست که اگر یک رای داوری در کشوری صادر شود، می‌توان آن را در بسیاری از کشورهای دیگر به اجرا گذاشت. این معاهده به کاهش مشکلات و موانع اجرایی در داوری‌های بین‌المللی کمک زیادی کرده است.
نقش داوران بین‌المللی در اعمال قوانین
داوران در فرآیند داوری نقش بسیار مهمی دارند. آن‌ها باید از قوانین حاکم بر قرارداد و قوانین داوری پیروی کنند و تصمیمات خود را بر اساس آن‌ها بگیرند. اما اگر طرفین در انتخاب قانون حاکم بر قرارداد یا فرآیند داوری توافق نکرده باشند، داوران باید بر اساس اصول عمومی یا قوانینی که از نظر آن‌ها مناسب‌تر است، تصمیم‌گیری کنند.
سخن آخر
نوشته شده توسط:
نوشته شده توسط:
نوشته شده توسط:
